Açıklama
| Baskı Tarihi | Ekim 2022 | Baskı Boyutu | 13,50 x 21,00 cm |
|---|---|---|---|
| Baskı Sayısı | 1. Baskı | Kağıt Cinsi | 2. Hamur |
| Cilt Tipi | Ciltsiz | Çevirmen | |
| Sayfa Sayısı | 228 | Yayın Dili | Türkçe |
O Köye Hiç Gitmemeliydim
₺126.00
-30% İndirim“Evet, cesaretini toplayıp bu kitabı tozlu raflar arasından aldın ve kapak yazısını okumaya başladın. Cesaretini topladın diyorum çünkü korku hikâyeleri okumak için önce cesur olmak gerekir fakat bununla hiçbir alakası yok tabii ki.
Bu aslında sıradan bir korku kitabı değil.
(DİKKAT)’inizi çekerim; bu Yaşanmış Gerçek Korku Hikâyeleri Kitabı. Şimdi aklındaki bütün korku hikâyelerini unut, bir kenara koy. Asıl korku zaten bu kitabı eline aldığında başladı ve şimdi birazdan sayfalar arasındaki soğukluğu o zayıf ruhunda hisset. Evet herkes bunu bir gün yaşayacak. Bu kitabı yalnız okumanı tavsiye ederdim fakat bu kitabı okurken zaten asla yalnız olmayacaksın. Okumadan evvel istersen geceyi bekle ya da dur yaaa hiç gerek yok. O zaten seni ister istemez bulur. O kim mi? Sen benden daha iyi biliyorsun kim ya da kimler olduğunu”…!
İncelemeler
Sadece bu ürünü satın almış olan müşteriler yorum yapabilir.
İlgili ürünler
-36% İndirim₺45.00…
“İşte, ben şimdi burada, mezarının başında sana söz veriyorum ağabey. Bu vasiyetini yerine getirmek benim boynumun borcudur. Senin bu acı, keder, ızdırapla yoğrulmuş çileli ve aynı zamanda sevgi dolu hayat hikâyeni anlatacağım herkese. Herkes duysun, bilsin. Anlatacağım ağabey; anlatacağım, anlatacağım…” dedim.
Kafamda bu karmakarışık düşüncelerle yavaş yavaş doğrulup kalktım ayağa. Mezarın başından ayrılmadan, bir adım bile atamadan daha, yüreğim tekrar kabardı, taştı yine. Gözyaşlarım düştü kara toprağa, dolu dolu…
Ağabeyimle vedalaşırken baktım gün akşama dönmüş, gölgeler uzamıştı…
-26% İndirim₺48.00Sıtkı çok düşünceliydi, neresinden baksa hayra yoramıyordu yaşadıklarını ama kendince bir haklılık payı çıkardı olanlardan, “Benim babam, okuma yazmanın önemini kavrayamadı; iki inek, bir eşek önümde, beni dağda bayırda, ovada yazıda dolandırdı durdu ama ben oğlumu sonuna kadar okutacağım. Yükselebildiği kadar yükselsin, okusun, adam olsun. Büyük adam olamazsa bile, hiç değilse arkamdan bir dua okuyacak kadar dini bütün bir evlât olsun. Ben şimdi neyim böyle? Ölsem, mezarda bile toprağım, benim gibi bir kara cahili kucaklamaktan azap içinde kalır!” diyor, olanların sebebini kendinde buluyordu.
Adam, biricik oğlu Naci’yi işte böyle samimi duygularla Yalvaç İmam Hatip Okulunun orta kısmına yazdırdı. Bu ümitle tam iki sene erzak, temiz çamaşır, odun taşıdı kasabadan. Çoğu zaman bir kamyon bile bulunmazdı da; yağmurlu, karlı soğuk kış günlerinde at sırtında, bazen eşekle Yalvaç yollarına düşerdi. Sırtında heybesiyle, Yalvaç caddelerinde tipik bir yerli halk imajı çizerdi…
-24% İndirim₺38.00Ali Amca ile Ahmet de geliyorlardı. Önlerine koştu, Ali Amca’nın elini öptü. Ahmet’le sarıldı. Ali Amca gülümseyerek “Hasan, hoş geldin, sefalar getirdin, yine hangi rüzgâr attı seni buraya?” dedi. Bir anda içindeki kızgınlık yok oldu gitti. Gülümseyerek “Valla Van’a hastaneye geldim. Yarın doktora gideceğim” dedi. Hep birlikte eve gittiler. İkinci kattaki dairenin kapısının önünde bir kova manda
yoğurdu ile bir küçük bidon otlu peynir Hasan’ın hediyesi olarak onları bekliyordu.
“Son Misafir”
Kısa bir sessizlikten sonra sürdürdü konuşmasını. “Mevlana’nın güzel bir sözü var. O büyük bilge der ki, insan bazen dünyalara sığmaz, bazen de bir zerrede boğulur. Yani genişlikler de, darlıklar da, varlıklar da, yokluklar da biz insanlar içindir ve hepsi devirlerini tamamlar, geçip giderler. Nasıl ki hava bir an kapanır, kar, dolu, sağanak yağmur yağar sonra da açılıp masmavi pırıl pırıl olursa insan hayatı da öyledir. Bize düşen şey, sıkıntımız her ne ise onda boğulmamaktır.
Zaman pek çok derdin gerçek ilacıdır.” Kız sessizliğini korurken başını öne arkaya hafifçe sallayıp
onun dediklerini onayladı. Aralarında bir etkileşim oluşmuştu ama bu onun beklediği kadar güçlü bir etkileşim değildi.
Bir süre sustular.
“İstanbul Bir Kadın Bir Kız”
-26% İndirim₺26.00Bir zamanlar, başında dumanı hiç eksik olmayan Geven Dağı’nın eteklerinde ne hikâyeler yaşandı. Nice sevinçlerin sesini duyarak ortak oldu onlara. Nice kısık sesli ağıtlara şahitlik etti. Teselli etmek istese de yapamadı. Hüznün ve sevinçlerin çırağında yükseldi göğe doğru sessizce. İnsanlar kendi
telaşlarından onu fark etmediler bile. Göksu’nun coşkun akan çağıltısıdır duyulan bu ses deyip oraya yöneldiğinde, Örtülü ve Arı Kuyusu (Kuşak) köylerinin toprak kaplı damlarından dışarı sızan fısıltılarını duydu çoğu zaman.
Güneşin yakıcı ışıkları ulaşınca üstüne, üzerimi gıdıklayan çocukların, sivri kayalıklar içine gizlenmiş kar sularımı bularak, Üçoluk ve Çukurasma köylerinin tarlalarında çalışan esmer tenli işçilerin yüreğine serinlik verdiğimi nereden bileceksiniz? Güneşin huzmeleri tesirini kaybetmiş, yerini poyrazın bedenleri donduran soğuğuna bırakmıştı. Poyrazın sesine karışan inlemelerin Kurbağa köyünün yarı örtülü damlarından çıktığını dikkatlice bakmazsanız fark edemezsiniz. Yaşananlar sadece dünde değil, bugün ve yarında…
Henüz inceleme yapılmadı.